ιά

(I)

ἰά, ιων. τ. ἰή, ἡ (Α)

1. (για έμψυχα) ιωή*, κραυγή, φωνή

2. (για άψυχα) κλαγγή, ήχος («σύριγγος ἰὰν κατακούω», Ευρ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. λ. ιήιος].

————————

(II)

ἰά, τὰ (Α)

(ετερόκλιτο, πληθ. τού ιός) βέλη («ἔχων ἰὰ πτερόεντα», Ομ. Ιλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. λ. ιός (ΙΙ)].